دوره رایگان اختیار معامله

انواع  قراردادهای اختیار معامله

در معاملات اختیار معامله، با توجه به نوع اختیار (خرید یا فروش) و موقعیت طرف معامله (خریدار یا فروشنده)، می‌توان چهار نوع موقعیت مختلف تشخیص داد:

1. موقعیت خرید اختیار خرید (Long Call Option):

در این موقعیت، طرف خریدار (با پرداخت پریمیوم) اختیار خرید دارایی پایه را از فروشنده به دست می‌آورد. به عبارت دیگر، خریدار حق دارد در تاریخ سررسید به قیمت توافق شده (قیمت اعمال) دارایی را خریداری کند. اگر در زمان سررسید، قیمت دارایی پایه بیشتر از قیمت اعمال باشد، خریدار می‌تواند با استفاده از این اختیار، دارایی را با سود بفروشد. اما اگر قیمت دارایی پایه کمتر از قیمت اعمال باشد، خریدار می‌تواند از این اختیار صرفنظر کند و سود خود را به پایان برساند.

2. موقعیت فروش اختیار خرید (Short Call Option):

در این موقعیت، طرف فروشنده (با دریافت پریمیوم) اختیار خرید دارایی پایه را به خریدار می‌دهد. به عبارت دیگر، فروشنده تعهد می‌کند که در صورت تمایل خریدار در تاریخ سررسید، دارایی را با قیمت اعمال به خریدار بفروشد. در این حالت، فروشنده متعهد به فروش دارایی است و در صورتی که خریدار از این اختیار استفاده کند، فروشنده باید دارایی را به قیمت توافق شده بفروشد. اگر قیمت دارایی پایه در زمان سررسید بیشتر از قیمت اعمال باشد، فروشنده سود خود را به پایان می‌برد، اما اگر قیمت دارایی پایه کمتر از قیمت اعمال باشد، فروشنده ممکن است ضرر کند و باید دارایی را با سود به خریدار بفروشد.

3. موقعیت خرید اختیار فروش (Long Put Option):

در این موقعیت، طرف خریدار (با پرداخت پریمیوم) اختیار فروش دارایی پایه را از فروشنده به دست می‌آورد. به عبارت دیگر، خریدار حق دارد در تاریخ سررسید به قیمت توافق شده (قیمت اعمال) دارایی را بفروشد. اگر در زمان سررسید قیمت دارایی پایه کمتر از قیمت اعمال باشد، خریدار می‌تواند از این اختیار استفاده کند و دارایی را به قیمت تعیین شده بفروشد. اما اگر قیمت دارایی پایه بیشتر از قیمت اعمال باشد، خریدار ممکن است از این اختیار صرفنظر کند و سود خود را به پایان برساند.

4. موقعیت فروش اختیار فروش (Short Put Option):

در این موقعیت، طرف فروشنده (با دریافت پریمیوم) اختیار فروش دارایی پایه را به خریدار می‌دهد. به عبارت دیگر، فروشنده تعهد می‌کند که در صورت تمایل خریدار در تاریخ سررسید، دارایی را با قیمت اعمال به خریدار بفروشد. در این حالت، فروشنده متعهد به فروش دارایی است و در صورتی که خریدار از این اختیار استفاده کند، فروشنده باید دارایی را به قیمت توافق شده بفروشد. اگر قیمت دارایی پایه در زمان سررسید بیشتر از قیمت اعمال باشد، فروشنده ممکن است ضرر کند و باید دارایی را با سود به خریدار بفروشد، اما اگر قیمت دارایی پایه کمتر از قیمت اعمال باشد، فروشنده سود خود را به پایان می‌برد.

به طور خلاصه، موقعیت‌های مختلف در اختیار معامله شامل خریدار و فروشنده اختیار خرید و اختیار فروش می‌شوند. هر موقعیت متعلق به یک طرف خریدار یا فروشنده است و مخاطبان اختیار معامله را تعیین می‌کند.

محاسبه پاداش اختیار معامله

محاسبه پاداش اختیار معامله بستگی به عواملی دارد که شامل قیمت دارایی، قیمت هدف، زمان باقیمانده تا انقضا و نوسانات بازار می‌شود. در ادامه به توضیح محاسبه پاداش برای قراردادهای اختیار خرید و اختیار فروش می‌پردازیم:

1. قرارداد اختیار خرید:

– با افزایش قیمت دارایی، پاداش قرارداد اختیار خرید کاهش می‌یابد.

– با افزایش نوسانات بازار، پاداش قرارداد اختیار خرید افزایش می‌یابد.

– با نزدیک شدن به زمان انقضا، پاداش قرارداد اختیار خرید کاهش می‌یابد.

– با افزایش قیمت هدف، پاداش قرارداد اختیار خرید کاهش می‌یابد.

2. قرارداد اختیار فروش:

– با افزایش قیمت دارایی، پاداش قرارداد اختیار فروش افزایش می‌یابد.

– با افزایش نوسانات بازار، پاداش قرارداد اختیار فروش افزایش می‌یابد.

– با نزدیک شدن به زمان انقضا، پاداش قرارداد اختیار فروش کاهش می‌یابد.

– با افزایش قیمت هدف، پاداش قرارداد اختیار فروش کاهش می‌یابد.

در هر دو نوع قرارداد، قیمت دارایی و نوسانات بازار تاثیر مستقیم بر پاداش دارند، اما تاثیر قیمت هدف و زمان باقیمانده تا انقضا بر عکس است. لذا، برای محاسبه دقیق پاداش اختیار معامله، نیاز به استفاده از فرمول‌ها و مدل‌های محاسباتی پیچیده‌تری است که بر اساس تحلیل‌های مالی و اقتصادی انجام می‌شود.

تفاوت‌های بین قراردادهای اختیار معامله اروپایی و آمریکایی در چیست؟

تفاوت اصلی بین این دو نوع قرارداد در سبک اعمال اختیار است.

1. قراردادهای اختیار معامله اروپایی (European Options):

   – در قراردادهای اختیار معامله اروپایی، حق انتخاب (اعمال اختیار) فقط در زمان سررسید امکان‌پذیر است. به عبارت دیگر، خریدار اختیار معامله اروپایی قبل از تاریخ سررسید نمی‌تواند از حق انتخاب خود استفاده کند.

   – این نوع قراردادها به طور معمول در بازارهای مالی اروپا استفاده می‌شوند.

   – مزیت این نوع قراردادها در این است که به دلیل محدودیت اعمال اختیار در زمان سررسید، هزینه تعیین شده برای خرید و فروش آنها نسبتاً کمتر است.

2. قراردادهای اختیار معامله آمریکایی (American Options):

   – در قراردادهای اختیار معامله آمریکایی، حق انتخاب (اعمال اختیار) در سررسید و هر زمانی تا قبل از تاریخ سررسید امکان‌پذیر است.

   – این نوع قراردادها در بازارهای مالی آمریکا و بسیاری از بازارهای دیگر استفاده می‌شوند.

   – مزیت این نوع قراردادها در این است که خریداران می‌توانند در هر زمانی که تمایل دارند از حق انتخاب خود استفاده کنند، به این معنی که در صورتی که شرایط بازار تغییر کنند و قیمت دارایی پایه افزایش یا کاهش یابد، خریداران می‌توانند زودتر از سررسید اختیار خود استفاده کنند و سود بیشتری را به دست آورند.

در مورد بازار سرمایه ایران، تمام قراردادهای اختیار معامله سهام در این بازار از نوع اروپایی هستند، به این معنی که حق انتخاب فقط در زمان سررسید قابل اعمال است.